گلوکزامین سولفات چیست:

گلوکزامین یک ترکیب طبیعی در غضروف است، بافت سختی که تحرک مفصل را حفظ می کند. این ماده نقش مهمی در ساخت و ترمیم غضروف دارد. مواد مغذی آن از پوسته صدف استخراج می شود یا در آزمایشگاه تهیه می شود. اشکال مختلفی از گلوکزامین وجود دارد، از جمله گلوکزامین سولفات، گلوکزامین هیدروکلراید. این مکمل ها غیر قابل تعویض هستند. اگر به دنبال مکملی برای کاهش درد مفاصل خود هستید، گلوکزامین ارزش مصرف دارد. گلوکزامین یک قند طبیعی است که در مایع اطراف مفاصل و در استخوان‌های گوشت، استخوان‌ها، صدف‌ها و قارچ‌ها یافت می‌شود. این به حفظ سلامت غضروف کمک می کند، که بافت لاستیکی است که مفاصل را نرم و انعطاف پذیر می کند، اما با افزایش سن، سطح این ماده شروع به کاهش می کند که باعث زوال تدریجی می شود. شواهدی وجود دارد که نشان می دهد گلوکزامین ممکن است به جلوگیری از این امر کمک کند، اگرچه متخصصان نمی دانند که آیا این مورد است یا خیر. برخی از افراد از گلوکزامین برای درمان آرتریت و سایر بیماری ها مانند سوء هاضمه، آسم، سرفه، اختلال گیجگاهی فکی (TMJ) و کمردرد استفاده می کنند. با این حال، تاکنون شواهد علمی زیادی برای حمایت از این مشکلات وجود ندارد.
برخی از مکمل ها حاوی گلوکزامین و مواد دیگری مانند کندرویتین سولفات، غضروف کوسه یا متیل سولفونیل متان هستند که به MSM معروف هستند. انجمن روماتولوژی و آرتریت آمریکا استفاده از کندرویتین سولفات گلوکزامین یا مکمل های گلوکزامین را برای آرتریت توصیه نمی کند. زیرا کارشناسان می گویند رفتار آن برای این بیماری غیرقابل قبول است اما دیگران می توانند از آن استفاده کنند. در اینجا برخی از فواید گلوکزامین آورده شده است.

کاهش التهاب و درد با گلوکزامین:

این دارو اغلب به عنوان مکمل برای درمان علائم بیماری های التهابی مختلف استفاده می شود. مکانیسمی که گوکسامین به نظر می‌رسد التهاب را کاهش می‌دهد به خوبی شناخته نشده است. تحقیقات آزمایشگاهی اثر ضد التهابی مهم گوکسامین را هنگامی که روی سلول‌هایی که بر تشکیل استخوان تأثیر می‌گذارند، نشان می‌دهد. بیشتر تحقیقات در مورد گلوکزامین شامل مصرف مکمل کندرویتین است. ماده ای شبیه گوکسامین که در تولید و حفظ غضروف سالم در بدن نقش دارد. مطالعه ای روی 200 نفر، مکمل گلوکزامین را با کاهش 28 و 24 درصدی در دو نشانگر بیوشیمیایی التهاب مرتبط دانست: CRP و PGE. در واقع این نتایج از نظر آماری معنی دار نیستند. لازم به ذکر است که همین مطالعه کاهش ۳۶ درصدی این نشانگرهای التهابی را برای افرادی که کندرویتین مصرف می‌کنند، نشان می‌دهد. این نتیجه بسیار جالب است. مطالعات دیگر چنین یافته هایی را تایید می کنند. به خاطر داشته باشید که بسیاری از شرکت‌کنندگانی که از کندرویتین استفاده می‌کنند گزارش می‌دهند که گلوکزامین را نیز همزمان مصرف می‌کنند.
بنابراین، هنوز مشخص نیست که آیا نتایج به دست آمده توسط کندرویتین یا هر دو مکمل با هم هستند. در نهایت، تحقیقات بیشتری در مورد نقش گلوکزامین در کاهش نشانگرهای التهابی باید انجام شود.

گلوکزامین به طور طبیعی در بدن وجود دارد. یکی از نقش های کلیدی آن حمایت از بافت سالم بین مفاصل است. غضروف مفصلی نوعی بافت سفید صاف است که انتهای استخوان‌ها را می‌پوشاند، جایی که به هم می‌رسند و مفاصل را تشکیل می‌دهند. این نوع بافت همراه با یک مایع روان کننده به نام مایع سینوویال به استخوان ها اجازه می دهد تا به راحتی نسبت به یکدیگر حرکت کنند و شکستگی ها را کاهش داده و امکان حرکت بدون درد مفاصل را فراهم می کند. به تشکیل چندین ترکیب که در تشکیل مایع نقش دارند کمک می کند. برخی از مطالعات نشان می دهد که مکمل گلوکزامین ممکن است با جلوگیری از تجزیه غضروف، از بافت مفصلی محافظت کند.
یک مطالعه کوچک روی 41 دوچرخه سوار نشان داد که مصرف روزانه 3 گرم گلوکزامین باعث کاهش تخریب کلاژن در زانو تا 27 درصد در مقایسه با 8 درصد در گروه دارونما می شود. یک مطالعه در مقیاس کوچک دیگر کاهش قابل توجهی در نسبت سنتز کلاژن و نشانگرهای تجزیه کلاژن در مفاصل غضروفی ورزشکارانی که روزانه با 3 گرم گلوکزامین به مدت سه ماه درمان شده بودند، نشان داد. این نتایج نشان دهنده اثر محافظتی ترکیب گلوکزامین است. البته باید تحقیقات بیشتری انجام شود.

برای درمان بیماری های استخوان و مفاصل:

مکمل های گلوکزامین اغلب برای درمان مشکلات استخوان و مفاصل استفاده می شود. این مولکول در درجه اول برای اثرات بالقوه آن در درمان و درمان بیماری های مرتبط با آرتریت، آرتریت روماتوئید و پوکی استخوان مورد مطالعه قرار گرفته است. مطالعات متعدد نشان می دهد که استفاده روزانه از گلوکزامین سولفات می تواند اثرات درمانی طولانی مدتی با کاهش قابل توجه درد، حفظ فضای مفصلی و به طور کلی کند کردن پیشرفت بیماری داشته باشد.
برخی از مطالعات کاهش قابل توجهی در علائم آرتریت روماتوئید در موش های تحت درمان با اشکال مختلف گلوکزامین نشان می دهد. در مقابل، یک مطالعه انسانی هیچ تغییر قابل توجهی در پیشرفت دیابت با گلوکزامین نشان نداد. با این حال، محققان بهبود در کنترل بیماری را گزارش کردند. برخی از مطالعات اولیه بر روی موش های مبتلا به پوکی استخوان نیز اثر تقویت کننده استخوان مکمل گلوکزامین را نشان داده اند. اگرچه این نتایج دلگرم کننده است، اما مطالعات انسانی بیشتری برای درک استفاده و بهترین استفاده از گلوکزامین در بیماری های مفصلی و استخوانی مورد نیاز است.

اثرات و خطرات:

عوارض جانبی گلوکزامین معمولاً خفیف و کم است، اما ممکن است شامل موارد زیر باشد
سپس هضم کنید
یبوست
اسهال
سردرد
برجستگی های قرمز روی پوست

گلوکزامین ممکن است در برخی افراد با شرایط زیر مشکلاتی ایجاد کند:

زنان باردار و شیرده: استفاده از گلوکزامین در این مواقع برای چنین افرادی توصیه نمی شود، زیرا اثرات آن ناشناخته است.
سرطان: برخی مکمل ها اثرات درمان سرطان را کاهش می دهند. اگر تحت این نوع درمان هستید و می خواهید از گلوکزامین استفاده کنید، ابتدا با پزشک خود صحبت کنید.
دیابت: یک مطالعه نشان داد که مکمل های گلوکزامین می توانند بر سطح گلوکزامین در بدن تأثیر بگذارند. این مکمل می تواند شرایط را برای افرادی که دیابت یا عدم تحمل گلوکز دارند بدتر کند.
آسم: در سال 2008، نویسندگان مطالعه هشدار دادند که گلوکزامین می تواند عوارض جانبی مختلفی از جمله دشواری در تنفس را در افراد مبتلا به آسم ایجاد کند.
آلرژی: محصولات گلوکوزامین مشتق شده از صدف می توانند باعث واکنش های آلرژیک شوند.
مشکلات خون و گردش خون: گلوکزامین می تواند بر فشار خون و لخته شدن خون تأثیر بگذارد. افرادی که آن را مصرف می کنند باید: از مصرف گلوکزامین همراه با وارفارین و سایر داروهای رقیق کننده خون خودداری کنند و همچنین در صورت استفاده از گلوکزامین فشار خون خود را کنترل کنند.